Dat zijn de woorden die mij het meeste raakten tijdens het theaterstuk Broos. Op uitnodiging van de kinderarts van mijn overleden zoon, ga ik samen met mijn moeder naar het theater. Het stuk laat zo mooi zien hoe je jezelf kunt verliezen in de zorg voor je kind. Met tranen over mijn wangen laat ik me meevoeren in het verhaal van de moeder. De machteloosheid, het jezelf compleet wegcijferen. Zo herkenbaar. Het raakt me diep, nu het zo voor me wordt verbeeld. 

Tien jaar geleden nam jij je eerste ademteug, midden in drukte van de feestdagen. Je was geboren, mijn zoon en kreeg de naam Jaye, wat ‘enjoy life’ betekent. Ze zeggen altijd dat de betekenis van je naam veel zegt over wie je bent. En dat is voor jou absoluut waar. Ondanks dat je leven slechts 4,5 jaar duurde, heb jij met volle teugen genoten.

December staat voor velen in het teken van feestelijkheid, gezelligheid en samenzijn. Maar voor ouders die in de machteloze fase zitten van het verliezen van hun kind, kan deze maand een heel andere betekenis hebben. Elke feestdag kan aanvoelen als een herinnering aan wat er verloren gaat en de gedachte dat dit misschien wel de laatste keer is dat je samen viert, kan een zware last zijn om te dragen.