Lieve Jaye,
Daar sta ik dan, bovenaan de trap bij de Binnendieze in Den Bosch. Ruim 6 jaar geleden had ik jou hier nog in mijn armen. Je lange lijf hield ik stevig vast toen ik je de trap af tilde naar de boot. Ik voelde je hart kloppen op de mijne. Ik hoorde je kenmerkende manier van ademhalen in mijn oor. Je gaf me een kusje op mijn wang. Ik voel de golf van liefde weer door mijn lijf stromen.
Het was een mooie afsluiting van een onvergetelijk en onbezorgde week genieten van en met elkaar in Villa Pardoes. Je zussen bestempelen dit als de leukste week die ze met jou hebben meegemaakt.
Dat je er 6 weken later niet meer zou zijn, wist ik toen nog niet. Dat maakt het extra bijzonder, zo’n laatste uitstap.
Nu sta ik hier weer en ben ik alle plekken van toen aan het langsgaan. Ik voel de pijn en het verdriet in elke vezel van mijn lijf. Ik vraag mezelf af waarom doe ik dit mezelf aan? Omdat het nodig is. Omdat jij er was. Omdat jij nog steeds in mij leeft.
Liefs mama
'ik voel nog precies hoe jouw hart op het mijne klopte'
Aan jou, vlindermoeder die dit leest:
Ik weet hoe het voelt om door het gemis te ademen. Om te zoeken naar licht als je hart zo zwaar is. Ik weet ook hoe je mag terugveren naar wie jij nog steeds bent. Sterk. Liefdevol. Veerkrachtig.
Wil jij dat ook? Of ken je een moeder die dit zo gunt? Ik nodig je van harte uit voor mijn gratis masterclass Van rouwende moeder naar veerkrachtige jij.
Meld je aan, ik ontmoet je graag.
Lieve groet, Angelique
Reactie plaatsen
Reacties