Deze week ben ik in Duitsland, waar ik aan mijn boek ‘Help, mijn kind gaat dood’ werk. Voorafgaand aan deze schrijfweek heb ik alles verzameld wat ik nodig zou kunnen hebben: aantekeningenschriften, logeerboekjes en meer. Als kadootje kwam ik een aantal foto’s van Jaye tegen die in de overdrachtboekjes geplakt waren. Een golf van liefde voel ik door mijn lijf stromen.
Tijdens het zoeken stuitte ik ook op de correspondentie over de overdracht van het lichaam van Jaye aan de wetenschap. Een weloverwogen keuze die we destijds maakten zodat ons bijzondere mannetje na zijn korte intense leven nog meer kon betekenen.
Nog steeds sta ik volledig achter die beslissing maar er is verwarring ontstaan. Eén van de gevolgen van deze keuze is dat je het lichaam niet meer terugkrijgt. Je krijgt alleen te horen wanneer de stoffelijke resten na de crematie zijn uitgestrooid.
Op het moment dat wij hem overdroegen, zou Jaye’s lichaam na crematie op Westgaarde in Amsterdam worden uitgestrooid. Nooit gedacht dat deze locatie ineens zou kunnen veranderen. Maar tot mijn grote schrik zag ik dat dit nu de Noordzee is.
Geschrokken bel ik de afdeling anatomie. Het klopt inderdaad: de stoffelijke resten worden tegenwoordig op de Noordzee uitgestrooid.
Dit kan toch niet waar zijn!? Ik wil dat Jaye bij zijn broertje op Westgaarde komt op de plek die we voor hen hebben ingericht. Het voelt ook als hun plekje, naast hun plekje bij ons in huis. Allerlei gevoelens razen door mijn lijf.
'Dat kan toch niet waar zijn?'
Gelukkig geeft de vriendelijke medewerker mij aan dat uitstrooien op Westgaarde nog steeds mogelijk is en dat ze een aantekening maakt in zijn dossier. Wat een opluchting!!
Ook vertelt de medewerker dat Jaye’s lijfje nog steeds in het AMC is. De artsen in opleiding zijn zeer dankbaar en leren heel veel van zijn lijfje. Wauw dat doet me zoveel!
Met een kloppend hart, als mijn dierbare zoon Jaye, heeft zijn lijfje 4,5 jaar gefunctioneerd en nu draagt zijn lijfje al bijna 6 jaar bij aan de wetenschap en het leerproces van artsen. Zo dankbaar en trots!
Ik hang op en voel ineens een golf aan emoties opkomen. Wat mis ik hem toch ontzettend! De pijn van het gemis, maar ook de opluchting dat hij toch op Westgaarde zal worden uitgestrooid laat ik even ten volste toe.
Jaye, voor altijd in mijn hart
Wil je met mij verder praten of meer weten over hoe ik omga met het verlies van mijn kind? Neem contact met mij op of luister mijn podcastserie ‘Mijn reis naar vlindermoeder’ op Spotify of via de onderstaande link.
Reactie plaatsen
Reacties